“Kang, aku mau ketemu karo Cempluk binti Paino ning lor kali mau. Weruh aku dheweke terus ngawe lan takon pawartamu”
“Lha terus mbok jawab kepriye ?”
“Ya tak wangsuli yen Kang Petruk apik-apik wae, ijek tetep lanang, awake tetep kaya genter, irunge tambah njeber, ilere ndlewer …”
“Sing terakhir kuwi mesti mbok tambah-tambahi ya Gong ya … dhasar kurang gawean wae kowe !”
“He he he … ning pastine ana sing nyenengake atimu Kang”
“Apa kuwi Gong ?”
“Dheweke titip salam kanggo Kang Petruk seorang, lan karo mesem semu lingsem ngomong yen tir padha irenge. Apa kamsute ta Kang ?”
“Kabeh tir ya ireng Gong. Trus apa maneh sing dikandake mbakyumu Cempluk kae Gong?”
“Kang Petruk ingin tahu atau ingin tahu banget nih …?”
“Ngapa seh kowe Gong ?!”
“Kasih tahu nggak ya”
“Wis ah … ora usah melu-melu abege, ndadak nganggo centil-centil kemayu ngono. Ora patut kowe Gong !”
“Ya aja nesu ta Kang. Kandane mbak Cempluk, JENANG GULA, Kang”
“Apa ya ngono kandane ta Gong ?”
“Kandane maneh, nganggo parikan Kang
Malem Jumat Kliwon ikut ronda
ditengah jalan terantuk batu
ingat-ingatlah duhai kakanda
ada hati yang tlah lama menunggu
Apa maksude ya, Kang”
“Ehem … mak cleguk aku, mak tratap atiku ! Terus mbakyumu ngomong apa maneh, Gong?”
“Mbak Cempluk terus mesem, ning bubar kuwi terus nglangut. Mbok apakake to Kang?”
“Cah cilik ngerti apa kowe Gong !”
“Hayooo … hayooo … lagi padha tir-tiran ya”
“Embuh Gong”
“Lha kok Kang Petruk dadi grogi ngono”
“Ra aapa-apa kok Gong, kowe aja macem-macem karo Kakangmu ya”
“Halaah kura-kura nesu. Ning sakjatine seneng ta. Nek ngono aku tak nembang wae ya Kang ya”
“Arep nembang apa ?”
“Ngene Kang
Duh wong ayu…
pepujaning ati…
kaya ngene…
wong nandang asmara…
Apa mung awakku dhewe
duh Dewa Jawata kang welas
welasana
mring wak mami
mBesok kapan-kapan
pangkon lan sliramu
tak umpamakna nakhoda
tanpa prau
sasat darat den pepetri
Nyidam Sari asmara
Umpama sliramu sekar melati,
aku kembang nyidam sari.
Umpama sliramu margi wong manis,
aku kang bakal ngliwati.
Sineksen lintange luku,
semana janji prasetyaning ati.
Tansah kumanthil ing netra rinasa,
krasa rasaning ndriya.
Midero sak jagad raya,
kalingana wukir lan samudra.
Ora ilang memanise,
aduuh, dadi ati sak lawase.
Nalika nira ing wengi,
atiku lamlamen marang sliramu.
Nganti mati ora bakal lali,
lha kae lintange mlaku.
Lha kok malah dadi nglangut ngono ….
Kang … kang …. eling Kang, eling Kang !! Sahur …. sahur … sahur … Kang !!!”
Filed under: Guyon Maton Pesbuk Tagged: guyon maton
